[B] ‘İnsan ne zamaan ölür? Tabii ki gülünün solduğu akşam’ demiş bir yazarımız... Hayır... Ne zaman ölür biliyor musunuz? İdeallerinin öldüğü zaman... ‘İdealizmin öldüğü zaman...’ Her şey bir hedef belirlemekle başlar... İnsanlar, hayatlarını sürdürecekleri mesleklerini icra etmek üzre, uzun ve zahmetli yollara çıkarlar... Kimi o işin eğitimini alır, kimi ise okumadan direk işe başlar... Gelişmiş ülkelerde, alaylılar yani okumadan işe başlayanlar, her zaman eğitim alanlardan, okuyanlardan öğrenirler işin tekniğini... Dünyada sadece Türkye’de alaylılar, okullulardan üstündür... Teknik donanım olarak da, başarı olarak da... Çünkü devlet, çarpık eğitim sistem ile, eğitimlileri harcar, idalizmi öldürür; yani devlet, idalizmin katilidir... Baştan belirteyim ki, bu yazıya konu olan bilgiler, saygın bir eğitimci ile paylaşılan br fikir sohbeti sonrası şekillenmiştir. Zira ‘Öğretmenim’den yaptığım alıntıların da hakkını bu açıklama ile yememiş olayım istiyorum... Muhasbe eğitmni ele alalım... Ben de üniversite eğitimi sırasında, ekonomist bir dekan fakültesinde okumam hasebiyle, muhasebe eğitimi görmüş birisiyim. Tabii bu işin ayrıca bölümleri de var, her yıl Türkiye’de, sekiz üniversitede; toplam 455 kişi, ‘Muhasebeci’ olarak mezun oluyor ve tabii bu karlı mesleği yapmaya hevesleniyor... ‘Hevesleniyor’ tanımını kullanıyorum; çünkü, okullarda hala, klasik sistem muhasebe öğretiliyor... Program mrogram hak getire... Aktif, pasif, muazne, T cetveli ile ‘Lisans’ eğitimi alan uzmanlara; işe başlayıncaişi kim öğretiyor biliyor musunuz? Oradaki katip personel, muhasebe dökümcüsü hatta office-boy... Tekniği bilmeyen uzman yani... Tam bir ‘Burası Türkiye’ hali anlayacağınız... Gelelim gazeteciliğe... 5N1K vardır bize öğretlen haberlerde, tarafsızlık vardır, açıklık vardır... Mezun olur gazetcilikten gazeteci adayı ve stajını da, çoğu zaman okulun bulduğu basit yerlrde yaptığı için, mesleğin cilvelerini tam olarak öğrenemez... İşe başlayınca bakar ki, doğruyu yazması yasaktır, ‘Doğrucu’ değil ‘Haberc’ olduğu haykırılır yüzüne... Yayın politikası nereden yanaysa, o doğrultuda yazacaktır... O doğruları yazmakla başlayan idaller, daha ilk haberde; biter, bitirilir... İdealizmin ruhuna fatiha... Ya eğitim dünyası... Çok daha acı... Hür değldir öğretmen... Müfredatın kölesidir; sistemin efendisi... Asla ‘Kaderinin efendisi, ruhunun kaptanı’ olamayacaktır meslek hayatı boyunca... Oysa okullardan, ‘İnsan eğiten 'meslek erbabı’ yani ‘Öğretmen’ olarak mezun olmuşlardır... Kimi idealist akademisyenler, ‘Öğrencilerinize, araştırmacı olmayı, ufuklar açmayı öğrtin’ deseler de; müfredat ve sistem buna izin vermez.. Ne yazık k, sistemin tamamı, eski ve çarpıktır öğretmen için... Bütün okullarda artık test sistem uygulanıyor, testi geç, notu al git... Oysa hala, yazılı sınav kağıdı okuma tekniklröğretiliyor eğitim fakültelerinde... Kanaat notu yok, araştırma yok, internetten kopyala-yapıştır ödevler... Sözüm ona biri ‘Öğretici’, biri ‘Öğrenici’... Bu sistemle, ‘Öğretici’ yani ‘Öğretmen’in, fonksiyonu, ‘Kopyalat-Yapıştırt’... Öğretici değil aracı yani... Bir nevi ‘Sistemin İmleci’ anlayacağınız... Ne öğreteceğini başkasının söylediği bir gözlemci adeta... Evet eet; sınıf gözlemcsi onlar artık... Müfredat bekçisi... Ve yeni ufuklar açarak, öğrencilerine katkı sağlama idealinin ölüm raporuna yazılan ölüm sebebi: ‘İdealizm, çarpık sistemin çarklarında ezilerek, aşırı müfredat baskısı sonucu ölmüştür...’ Peki ölen sadece idealizm mi? Yoksa... Gelecek mi?[/B]