[BOYUT=7] Ortada bir ‘Veda’ var kuşkusuz… Umutlara ‘Veda’… Hayallere… Beklentilere ‘Veda’… Duygulara, temennilere; coşkulara ‘Veda’… ‘Veda’ filminin galasına davetliydim… Yeni tanımama rağmen, düşünce gücüne, olaylar karşısındaki realist ama bir o kadar da yapıcı tutumuna ve içinde öldürmediği çocuksuluğuyla ortaya koyduğu zihin jimnastiğine hayran kaldığım bir arkadaşımla birlikte, bu galaya gittik… Açık söylemek gerekirse, ben o galaya; biraz da coşmak, deşarj olmak, secanslar arasında avuçlarım patlayıncasıya kadar alkışlamak için gitmiştim… Mustafa Kemal’i görmek, yaşamak için gitmiştim… Çünkü, öyle anlatıldı ki; ‘Bugüne kadar hiç yapılmamış bir şey yapılmadı’sını mı dersiniz, ‘Kurgusu muhteşem olmuş’ mu dersiniz, ‘Savaş sahneleri çok canlı ve o anı yaşatıyor’ mu dersiniz; sayısız övgü dolu yorum yapıldı… İşin gerçeği, senaryosunu Zülfü Livaneli yazdığı için, filmi izlemeden, gözüm kapalı kefil olur Livaneli’ye, fimi izlemeden kefil olurdum… İyi ki de öyle yapmamış, filmi gidip, yerinde ilk elden izlemişim… Evet, kostümler ve makyaj mükemmel… Müzik de öyle; ki zaten aralara, Livaneli’nin ‘Şahmeran’ şarkısının, Zubin Metta yönetimindeki Londra Senfoni Orkestrası ile birlikte yapılan yorumu serpiştirilmiş; güzel bir senfonik şiir tadı verilerek, özellikle de savaş sahneleri ile özdeşleşmiş, Selanik Türküleri de, gerek tını, gerek yorum olarak harika bir tad bıraktı kulaklarda… Ama ne yazık ki o kadar… Kurgu deseniz, sıfıra yakın… Diyaloglar ve canlandırmalar; son derecenin de ötesinde yapmacık… Birçok olayın canlandırılmasında, gerçekten tamamen sapılmış ve yeni bir kurgu ortaya konmuş… Fikriye’nin, Ankara’ya dönüp de, Çankaya Köşkü’nün kapısından kovulması esnasındaki hüzün canlandırmasını saymazsanız, duyarlı bütün sahneler, ‘Eh işte’ bile denemeyecek kadar kötü çekilmiş… Hele o savaş sahneleri yok mu? Kısacası, ben, arkadaşım ve daha yüzlerce kişi; büyük bir sükutu hayale uğradık… Adeta yıkıldık… Yıllardır beklendiği söylenen ‘Mustafa Kemal Atatürk’ filmi, bu kadar sıradan, bu kadar yapmacık, bu kadar tekdüze, bu kadar sürüklemeyici olmamalıydı… Zaten, filmden çıkan çoğu kişinin, filmi yüksek sesle eleştiren çoğunluğa karşı ‘Neyse hiç olmazsa emeğe saygı duymak lazım’ demesi bile, filmin kötü bir çekim eseri olduğunu ortaya koyuyor… Sevgili arkadaşım da, ‘Emek var sonuçta ortada, ne olursa olsun bir emek var saygı duymak lazım’ dedi… Doğru ama, saygı duyulması istenen o emeğe, ‘Yazık’ olmuş… Hem de çok yazık… BOĞAÇ YÜZGÜL[/BOYUT]