[BOYUT=1][FONT=Arial] Filiz Aslan, sevgiyi özümsemiş bir ressam... O bir eğtimci ama bir ressam aynı zamanda... Fırça darbelr ile, insanlığı, kadınlığı, kadınlık onurunu ve toplumun kadına vermesi lazım gelen değeri resmediyor... Hem de kayıp bir tablonun hüznü ile... Bakın, o hüzün ile ortya çıkmış muhteşem resimlerin yaratıcısı neler diyor: Resimlerimde venedik festivallerinin ana teması maske vazgeçilmezim olmuştur.. bu tema ile anadolu kadınımızı simgeleyen yazma zamanla tuvalimde bütünleşti.. kadın sorununu bu iki simge ile çözümlemeye çalıştım.. katladım,kestim,kıvırdım,yapıştırdım.... sorun öyle büyük öyle karmaşık ki.. katladıkça karıştı, kıvırdıkça çözümlenemez oldu... buna rağmen tüm çekiciliğinden hiç birşey kaybetmedi.. onlar benim kızlarım oldu... ben doğurdum ve ben büyüttüm .. sorunları benim sorunlarım... çözümlenemesede ...üzülsemde...( " kadınlar kadınlarımız.. acının tohumu yeşerir gözlerinde.. hüzünlüdür kadınlar ki onlar..acının yıldızlarına tutunup sevdamıza ışık tutarlar" i.baştürk ) şiirlerlede anlatmaya çalıştım.. görsel bir şiir oluşturdum umarım izleyenler acıların bertaraf edilliş çabasına tanık olup kadınına hakettiği değeri verir... Bu anlamlı sözlere resmen tanıklık etmek isterseniz, haydi Atilla İlhan sahnesine... [/FONT]