Başbakan Recep Tayyip Erdoğan’ı izliyorum ekranda... TBMM kürsüsünde,harikalar yaratıyor... Aslında kürsüye çıkar çıkmaz, konuşmasının akıbetine ilişkin sinyaller veriyor... ‘Buradan sadece bütçeyi konuşmak olmaz’ diyrek neler söyleyeceğini az çok anlatıyor... Ama konuşmasının ortasında bir anda, her şeyi, makamını, TBMM kürsüsünü falan unutuyor... İşte Başbkan’dan inciler: ‘Hey gidi Kemal Anadol, biz senin geçmişini biliriz...’ Baykal, Baykal grubuna sahip çık. Yoksa biz sahip çıkarız...’ ‘Başkan sustur şuyoksa ben sustururum...’ Başbakan, kendsini Kasımpaşa Meydan Kıraathane’sinde sandığı için mi böyle davrandı bilinmez... Ama ekranları başında, başbakanı izleyenler şaşkındı... Zira bu bazı yazarların yağdanlık kalemleri ile yazdıkları üzere, ‘Halk ağzile konuşmak’ ya da ‘Halktan biri olmak’ değildi... Sanırız bu bir hezeyanın, bir tahammülsüzlüün dışarı vurmasıydı... Açılım, falan çok üst üste gelmişti her şey... Ele yüze bulaşmıştı... Hatta parti tabanı bile uzun zamandır rahatsızdı... O da kızgınlığını kürsüden haykırdı... Ama olmadı... Olmadı...